We liepen een stukje langs de Vecht op, zodat Benthe rustig met het schepnetje op een mooi plekje kon vissen, maar helaas, een nest wespen of andere steekbeesten sloegen genadeloos toe. Eerst werd ik in mijn vinger geprikt en dat deed heel zeer, Benthe voelde ook wat, maar het jongetje dat iets verder achter ons liep kreeg de volle laag. Weliswaar van één steekbeest, maar die kroop wel onder zijn shirt en prikte hem ruim 10 keer. Grote bulten verschenen op zijn lichaam. Eng hoor... De gids had gelukkig een gifuitzuigsetje bij zich en behandelde de jongen snel, maar de schrik zat er goed in en mijn kloppende vinger deed vervelend pijn.
Maar goed teruggekomen op de camping werden de potjes in bakken geleegd en mochten we gaan "onderzoeken" welke beestjes er allemaal in de rivier zwommen. We zagen veel krioelen en de meiden vonden het vooral leuk om een beetje met een lepel in het water te roeren. Als je goed zou onderzoeken zou je aan de hand van de beestje die voorkomen in het water kunnen zien of het water in de Vecht schoon of vervuild is. Sommige beestjes overleven alleen maar in schoon water en andere weten in leven te blijven in vervuild water. Kom je de beestjes tegen die alleen leven in schoon water, dan weet je dus dat het goed gaat met het water in de Vecht. Wij hebben ons onderzoek voortijdig afgebroken, omdat de beestjes de interesse van Benthe en Brecht niet konden vasthouden. Maar later las ik in een blad een interview met Jan Hagedoorn ( de vader van de Beerze Bulten) dat toen zijn moeder de camping nog runde (en dat was een heel andere manier van kamperen dan anno 2008), de campinggasten op een gegeven moment niet meer in de Vecht mochten zwemmen, omdat het water zo vervuild was door de aardappelfabrieken in Drenthe. Dat is alweer jaren geleden en gelukkig is er nu een heerlijk zwembad op de camping, waar we bijna elke dag hebben gezwommen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten