De kindjes lagen lekker in hun Holtkamper Adventure tent toen Jan nog een rondje om de vouwwagen liep en meneer Pad( of misschien wel mevrouw, maar laten we zeggen hij) ontdekte, die net was begonnen aan zijn klim naar boven. Via de tentplooien kwam Pad steeds iets hoger om in een rap tempo de Holtkampertop te bereiken. Pad keek even wat rond en wilde zo zijn paddenpootjes over de tentrand gooien om aan de afdaling te beginnen. Daar hebben we maar even ingegrepen, want we wilden natuurlijk niet met onze handjes op de rug Pad een doodsmak zien maken. Het visnetje bracht hem veilig aan de grond. Pad heeft ons de rest van de weken nog een paar keer met een bezoekje vereerd. 's Ochtends vroeg toen ik een keer terugkwam van het toiletgebouw en Brechtje gezellig even meegelopen was, zat Pad ons zelfs al in de tent op te wachten. Gelukkig ziet Brecht alles en kreeg Pad niet de kans om verder de tent in te glippen. We moesten even keihard zijn en Pad de deur wijzen. Er zijn grenzen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten