In Nederland hebben we op de camping meestal al snel contact met mede-campinggasten. Niet dat we direct bij elkaar aan de campingtafel zitten, daar hebben we ook niet zo'n behoefte aan, maar bij het toiletgebouw, de afwas en in het zwembad maak je al snel een praatje met degene die naast je staat of ligt en kom je 's morgens slaperig uit je tent dan zeg je op z'n minst even "goedemorgen". Op Hvidbjerge van dat alles niets, deur openhouden, nee hoor, gewoon dicht laten vallen. Geen hallo of dankjewel, al stond je zo wat bij elkaar op de tenen. Wij bleven stug volhouden en zeiden steeds gezellig "Hej" . Benthe hield de stand bij als er wel een keer een reactie terug kwam, maar ze kon ze op 2 handjes tellen.
De Denen tegenover ons, waarmee we wel contact kregen, hadden trouwens dezelfde ervaring en waren ook erg verbaasd geweest dat er zo weinig onderling contact was op de camping en herkenden dat eigenlijk ook niet als iets typisch deens. Kinderen zijn overigens goede bruggenbouwers en Nicolai, Nenna, Andreas en Maes speelden dan ook gezellig met elkaar en praatten gewoon in het Nederlands en Deens tegen elkaar: hoezo taalbarriere: spelen is gewoon "pielen" en voor tikkertje of met een bal overgooien heb je geen woorden nodig, dat wijst zich vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten