Ze zijn toch van ons allemaal?

Van de week had Benthe mij al een paar keer gevraagd of zij die mooie krokusjes die we tegenkwamen op weg van huis naar school en weer terug, mocht plukken. De juffrouw had in de klas ook krokusjes op een vaasje staan.
Ik heb haar natuurlijk uitgelegd dat het niet de bedoeling is dat iedereen maar bloemetjes gaat plukken uit de tuin van de gemeente, want op een vaasje gaan de bloemetjes snel dood en dan kan niet iedereen er van genieten enz.enz.enz.
Ik dacht dat daarmee voor Benthe het principe wel duidelijk was.
Maar vrijdagmiddag kwam Benthe thuis met een mooi bosje paarse krokusjes in haar hand. Voor mama, omdat ik zo lief was. En op dat van de gemeentetuin enz. had ze haar antwoord ook klaar. Als de tuin en de bloemetjes van de gemeente Apeldoorn zijn en dus van iedereen, dan zijn ze ook een beetje van ons, want wij wonen in de Gemeente Apeldoorn en.... er zijn er nog genoeg voor de anderen. Missie mislukt.... de bloemetjes hebben we toch maar op een vaasje gezet... en we blijven natuurlijk hameren op "waarden en normen", maar lief was het wel van Benthe en slim!